Rundingan Baling: Di Belakang Tabir - Bahagian xix

Bersambung dari SINI...

Dalam menceritakan apa yang perlu Tunku bincangkan semasa bertemu dengan Chin Peng, sampai terlupa bagaimana tarikh rundingan itu dipersetujui oleh kedua-dua pihak. Jadi, sekarang kenalah kalih ke belakang.

Bila Tunku menang pilihanraya, beliau membuat pengumuman melalui Radio Malaya menyatakan kesediaannya bertemu Chin Peng. Menurut Chin Peng, Tunku menegaskan "...There will be no preliminary meeting with any representatives or anybody else. The meeting will take place at a suitable place in North Malaya. An official, who is known to Chin Peng, will be nominated as the conducting officer. He will hold himself in readiness to meet Chin Peng at a rendezvous in a safe area, in which a local ceasefire will be arranged." Tunku juga menyatakan lokasi pertemuan mesti bukan dalam hutan tetapi berhampiran dengan kampung (Chin Peng, My Side of History, hlm. 363-364).

Lanjutan itu, Chin Peng telah menghantar 2 surat; 1 kepada Tunku pada 2 Okt 1955 dan 1 lagi kepada David Marshall, KM Singapura pada 4 Okt. Surat kepada Marshall hasil jawapannya yang sedia  hadir sekiranya dikehendaki oleh Chin Peng (The Sunday Times, 1 Oct 1955, Marshall Is Invited To Talks With Chin Peng, hlm. 1). Surat ini memaklumkan bahawa pegawai perhubungannya akan keluar dari hutan untuk membincangkan persedian rundingan tersebut (Nik Anuar, 1990, Tunku Abdul Rahman-Chin Peng Amnesty Talks, Jebat, 18, hlm. 185).  Kali ini surat dihantar dari Pulau Pinang. Walaupun pada mulanya Tunku kata tiada pertemuan awal, tapi sebenonya ada dan Klian Intan menjadi pilihan Chin Peng. Mengapa Klian Intan? Kerana seramai 2000 penduduk di situ "...solidly pro-CPM."

Sebelum pertemuan tersebut, Chin Peng dapat mengagak  bahawa I. S. Wylie, Pemangku Komisioner Polis, akan hadir dalam pertemuan ini. Mat Saleh ini pernah bersama Force 136 dan pernah bersama dengan MPAJA semasa menentang Jepun. Jadi mudahlah untuk berbincang. Justeru, dia telah melantik Chen Tien dan Lee Ah Tung untuk mewakilinya dalam pertemuan permulaan. Mengapa berdua ini dipilih oleh Chin Peng mewakilinya? Kerana Chen Tien merupakan orang kuat Chin Peng dan memahami pandangan bosnya dan kenal Wylie; Lee Ah Tung pula merupakan Ketua Propaganda.

Tekaan Chin Peng mengenai penglibatan Wylie memang tepat sekali. Wakil gomen ialah Wylie dan Too Joo Hing, Penolong Menteri Pelajaran.

Pertemuan pertama berlaku pada 17 Okt 1955 di Klian Intan. Wylie tiba dari KL dengan pewasat Beaver dan mendarat di Kroh. Dari situ naik kenderan ke Klian Intan. Sementara Too pula tiba dari Ipoh. Mereka memilih bilik di Town Hall sebagai bilik mesyuarat.

Menurut The Straits Times, (18 Okt 55), Chin Peng Comes To Town, hlm. 1, pada jam 0905, tanpa sebarang pengumuman, tiba-tiba muncul Chen Tien dan Lee Ah Tung dari hutan di Klian Intan, Perak. Mereka memakai pakaian awam tanpa senjata. Orang pertama yang terserempak dengan mereka ialah seorang pekerja lombong bijih, Saraman bin Amin. Terkejut berok dibuatnya. Depa beritahu Saraman yang mereka nak berjumpa dengan Tunku. Kedua-dua mereka seterusnya berjumpa dengan A. K. Pillai, Juruukur Lombong.

Sumber: Nik Anuar Nik Mahmud, Tunku Abdul Rahman And His Role In The Baling Talks, hlm. 26

Orang2 di Klian Intan betul2 ingat salah seorang PGK ini adalah Chin Peng, malah wartawan pun tak tahu itu bukan Chin Peng. Tu sebab tajuk laporan akhbar pun kata Chin Peng Comes To Town. Tak boleh salahkan wartawan2 juga. Seorang penduduk, Ho Leong Kong, bekas PGK, dengan penuh yakin memberitahu wartawan bahawa "...I am positive he was Chin Peng. He also seemed to remember me." Alasannya ialah kerana dia  kata pernah berjumpa ketua pengganas itu di Tanjung Malaim pada 1942. Ho kata bersama Chen Tien ialah Lee Chin Hee, seorang pekerja lombong sebelum masuk hutan pada 1951. Mungkinkah Lee Ah Tung juga Lee Chin Hee?

Setiba di dewan, Wylie turun ke bawah dan menjemput mereka ke bilik mesyuarat.

Maaf le saya tiada dokumen bagaimana pertemuan ini diaturkan dan security arrangement.

Cukuplah buat masa ini. Bersambung.

Nota: Seorang 'kawan' menghantar WhatsApp berbunyi "Your research and writing is not up to standard. Even a standard 3 pupil will hv migraine reading it." Ini kerana saya bercanggah pendapat dengan dia yang tak ada mengena dengan coretan2 dalam blog ini.

Para pembaca yang budiman, sekiranya coretan2 saya yang sempoi ini dianggap sampah, usahlah membuang masa membacanya walaupun semua coretan2 saya berlandaskan kepada sumber2 sahih, bukan omong kosong tanpa fakta, wallahualam. Terima kasih. 

Rundingan Baling: Di Belakang Tabir - Bahagian xviii

Bersambung dari SINI...

Sebelum ini ada disebut Tunku dilantik sebagai Ketua Menteri/Chief Minister Persekutuan Tanah Melayu setelah memenangi pilihanraya pada 27 Julai 1955. Parti Perikatan telah memenangi 55 kerusi daripada 56 kerusi yang ditandingnya; 1 kerusi dimenangi oleh PMIP (PAS le). Tunku pula telah melantik beberapa menteri dalam kabinetnya. Semua menteri telah mengangkat sumpah pada 9 Ogos 1955. Tapi jawatan yang diagak penting masih dipegang oleh Mat Saleh seperti Setiausaha Negara, Setiausaha Kewangan, Setiausaha Pertahanan, Peguam Negara dan Setiausaha Kerajaan.

Tapi super bos Council ini dah pasti le MacGillivray. Tunku dan pak2 Menteri perlu akur keputusan dia.

OK le. Siapa ahli kabinet ini? Sebenonya, saya pun tak le tahu sebelum ini. Mujur le komputer membuat pencarian begitu mudah. Butiran lanjut boleh dibaca di SINI.

Members of the Cabinet of the Federation of Malaya, 1955: Sitting from the left: C.J. Thomas (Secretary of Finance), H. S. Lee (Minister of Transport), Tunku Abdul Rahman (Chief Minister and Minister of Home Affairs), Donald MacGillivray (High Commissioner), D.J. Watherson (Chief Secretary), J.P. Hogan (Attorney General), and Dr. Ismail Abdul Rahman (Minister of Natural Resources). Standing from the left: Bahaman Samsuddin (Deputy Minister of Home Affairs), Abdul Razak Hussein (Minister of Education), O.J. Spencer (Secretary of Economy), Abdul Aziz Ishak (Minister of Agriculture), A.H.P. Humphrey (Secretary of Defence), Sulaiman Abdul Rahman (Minister of Local Government, Housing and Town Planning), V. T. Sambanthan (Minister of Labour), Sardon Jubir (Minister of Works), Leong Yew Koh (Minister of Health), Ong Yoke Lin (Minister of Communications, Telecommunications and Posts), A.S.H. Kemp (Secretary of State), and Too Joon Hing (Deputy Minister of Education). (Sumber: Wikipedia di SINI)

Cukup le buat hari ini. Bersambung, insyaAllah.

Rundingan Baling: Di Belakang Tabir - Bahagian xvii

Bersambung dari SINI...

Sebaik saja terima arahan daripada Lennox-Boyd 31 Okt 1955, MacGillivray berbincang dengan ahli-ahli Executive Council, iaitu Tunku dan menteri-menteri beliau le, pada keesokan hari, 1 Nov. Tak buang masa lansung.

Seperti biasa, dia pun menghantar laporan mengenai berbincangan tersebut kepada Lennox-Boyd pada 8 Nov 1955 (FO 371/116941, no 80, 8 Nov 1955). Dalam laporannya, beliau telah memaklumkan jemaah menteri bahawa perbincangan di antara Tunku dengan ketua pengganas terbatas kepada terma-terma amnesty sahaja. Sekiranya perbincangan turut meliputi perkara-perkara seperti pembubaran Akta Darurat, ini akan memberi gambaran bahawa Chin Peng  turut terlibat dalam membuat dasar. Justeru, dengan secara tidak lansung "...raise the meeting to the level of negotiations one equal terms."

Menurutnya lagi, Tunku menegaskan bahawa nawaitunya "...of doing no more than listening to what Chin Peng has to say and coming back to report to me." Menurut dia lagi, Tunku juga menyatakan pendiriannya "...of the importance of not (repeat not) allowing the Communists to appear in the guise of victors but thought that this could be achieved by insisting that all who surrender should be held for investigation. It may be significant and an indication of his line of thought that he added, after a slight pause, "even if this was only for 3 or 3 [sic] days."

Yang bestnya, MacGillivray menyatakan bahawa lain-lain menteri tak banyak bersuara kemungkinan "...for fear of expressing views which might not coincide with those of the Chief Minister." Dr Ismail (Tun Dr Ismail Rahman) menegaskan darurat perlu ditamatkan dengan seberapa segera supaya mempercepatkan proses kemerdekaan. Beliau mengingatkan MacGillivry bahawa Inggeris yang meletakkan syarat bahawa kemerdekaan akan diberikan selepas darurat berakhir. Beliau mengesyorkan supaya "...Her Majesty's Government should now (repeat now) take the initiative by indicating that further  progress towards self-government was not (repeat not) independent [sic] upon the prior termination of the Emergency..."

Malah Ong Yoke Lin (laporan menyatakan Ong Loke Lin), menokok-tambah bahawa "...the effect of this condition on many people's minds was to make them feel that Chin Peng held the key to the situation."

Kenyataan Tun Ismail dan Ong Yoke Lin memberi gambaran bahawa kabinet Tunku tidak dimaklumkan mengenai keputusan Inggeris yang penamatan darurat bukan lagi kriteria utama menuju ke arah kemerdekaan. Menurut MacGillivray, lebih kurang 4 jam sebelum bersidang, dia dah memaklumkan mereka "...the gist of your telegram Personal No. 146 (which had just reached me) neither Ismail nor any other Minister referred to it and they presumably felt that it did not (repeat not) go far enough to meet the their point." Dia juga menegaskan adalah penting untuk gomen Inggeris mengumumkan tak perlu menunggu penamatan shooting war untuk mencapai kemerdekaan.  Dia kata, jika diluluskan, dia nak bangkitkan isu ini semasa Budget Meeting of Legislative Council pada 30 November nanti.

Selain itu, MacGillivray tidak setuju dengan Lennox-Boyd mengenai 2 cadangannya (Lennox) supaya Tunku dimaklumkan terma-terma perbincangan nanti secara bertulis. Alasannya ialah cadangan ini akan mewujudkan "...an atmosphere of distrust and would have the reverse of the effect desired. It would likely to impel him to go up and beyond the limits set simply in order to avoid being called a "British stooge."  Sebaliknya dia mencadangkan supaya dia, dengan kehadiran Jen Bourne, berbincang dengan Tunku sebelum beliau bertemu dengan Chin Peng.

Oh mak datok...panjang lagi.

Dua hari sudah saudara Zaini Zaid telah menghantar beberapa dokumen UK National Archives mengenai memo inter-department pejabat PM dengan pejabat Colonial Secretary. Pada saya, memang interesting. Dengan bahan2 ini, boleh buat monograph, wallahualam.

Terima kasih bebeno saudara Zaini Zaid.

Bersambung...

Rundingan Baling: Di Belakang Tabir - Bahagian xvi

Bersambung dari SINI...

Keputusan Colonial Policy Committee pada 28 Okt 1955 pun dihantar oleh Lennox-Boyd kepada MacGillivray pada 29 Okt 1955. (FO 371/116941, no 76, 29 Oct 1955). Dia tak buang masa...memang ada sense of urgency. Dalam telegramnya kepada MacGillivray, Lennox-Boyd menegaskan supaya MacGillivray menentukan "...every effort be made to persuade Tunku Abdul Rahman to do no more at the talks than clarify amnesty terms."

Rumusan arahan ini  termasuk "...If it would help, however, in briefing the Tunku for the meeting with Chin Peng, MacGillivray might say that he had been informed by him that, although the shooting war was not yet ended, internal security conditions had improved to such a degree that the British Government no longer regard them as an obstacle to further progress on the road to independence. He also was prepared to send the Tunku a personal message timed to reach him shortly before the meeting." (Nik Anuar Nik Mahmud, (1990), Tunku Abdul Rahman-Chin Peng Amnesty Talks And British Response, Jebat 18, (1990), hlm. 191, di SINI).

TETAPI dia tidak memasukkan arahan supaya MacGillivray meyakinkan Tunku secara privately mengenai "...British commitment to Malayan self-government".

Pada 31 Okt 1955, Lennox-Boyd menghantar nota kepada Eden menjelaskan mengapa dia 'diamkan' arahan yang telah dipersetujui...lawan toke bebeno Lennox-Boyd ni. (FO 371/116941, no 77, 31 Oct 1955. Dalam A J Stockwell, (1995), Editor, Part III: The Alliance Route To Independence 1953-1957. London: HMSO). Dia menjustifikasikan tindakannya dengan menyatakan:

"...on further  reflection I felt considerable doubts whether the instruction given would have the right effect. The statement which the High Commissioner was authorised to make might be interpreted by the Chief Minister as meaning that progress towards self-government does not depend on an impartial assessment of the security situation while it seemed to me that the terms of the assurance might sound so uncertain and evasive to the Chief Minister as to cast doubts on our sincerity and motives in agreeing to the discussion next January."

Dia seterusnya merangka apa yang MacGillivray perlu cakap pada Tunku nanti:

"The attitude of H.M.G. towards progress towards self-government remains as it was when agreement was reached to discussions next January and to the establishment of a commission to review the constitution. Although H.M.G. fervently hopes that the Emergency can be brought to a end within the amnesty terms, they do not consider that its continuation at the present level need in itself prove an obstacle to the establishment of such a commission and the consideration of its recommendations, provided that no concessions are made to the Communists during the forthcoming talks which would affect the ability of the  Federation Government to keep the internal security position under control."

Panduan ini dihantar kepada MacGillivray melalui telegram pada  1 Nov 1955. Pindaan yang signifikan daripada yang asal ialah "provided that nothing transpires during the forthcoming talks" kepada "provided that no concessions are made to the Communists during the forthcoming talks." (FO 371/116941, no 76, 1 Nov 1955, hlm. 192-193. Dalam A J Stockwell, (1995), Editor, Part III: The Alliance Route To Independence 1953-1957. London: HMSO). 

Cukup le setakat ini....Bersambung, insya-Allah.

Oh ya...jika sesiapa ada bahan terbabit, mai le kongsi bersama saya. Sekurang-kurangnya dapat juga memperkayakan  pengetahuan peminat sejarah tanah air kita tercinta ini. Terima kasih.

Rundingan Baling: Di Belakang Tabir - Bahagian xv

Bersambung dari SINI...

Selepas memaklum kepada jemaah menteri semasa mesyuarat kabinet pada 25 Oktober 1955, topik rundingan di antara Tunku dengan Chin Peng dibawa ke Cabinet Colonial Policy Committee yang dipengerusikan oleh Anthony Eden, PM pada 28 Oktober 1955. Lain-lain anggota ini ialah Lennox-Boyd, Salisbury (Lord President), Crookshak (Lord Privy Seal), Selwyn Lloyd (Secretary of State for Defence) and Reading (Secretary of State for Foreign Office) (CAB 134/1201, CA 2(55)1, 28 Oct 1955).

Apa yang dibancangkan lebih kurang sama saje yang dibincang semasa mesyuarat Kabinet tersebut. After all, para hadirin juga orang yang sama. Tapi Lennox-Boyd menegaskan yang dia tidak bersetuju dengan cadangan MacGillivray  supaya gomen Inggeris mengumumkan secara terbuka bahawa "...they no longer regarded the shooting war as an obstacle on the road to self-government for Malaya."  Alasannya ialah pengumum tersebut berkemungkinan mengelirukan rakyat. Sebalikanya dia mencadangkan supaya MacGillivray memberi taklimat kepada Tunku bahawa Lennox-Boyd berpesan "...although the shooting war was not yet at an end, internal security conditions in Malaya had improvised to such a degree that the United Kingdom Government no longer regarded them as an obstacle to further progress on the road to self-government." Dalam kata mudah, tak payah le tunggu darurat tamat untuk mendapat kemerdekaan. Pandai bebeno Mat Saleh buat u-turn...he...he...he.



Apa pula pandangan Eden (kiri)? Dia bimbang Tunku akan menganggap cadangan Lennox-Boyd sebagai "...a commitment on the part of the United Kingdom Government to make progress towards self-government for Malaya, whatever the outcome of the Chief Minister's talks with the Communist." Sebaliknya dia mencadangkan "... to use the possibility of progress towards self-government as a threat, by warning Abdul Rahman that if his meeting with the Communists led to any sort of compromise prejudicial to our essential interest, there would be no hope of further progress towards self-government?" Main kasar betul Eden ini sampai nak menggugut Tunku...eh...eh...eh.

Depa pun bincang panjang lebar mengenai cadangan Eden ini. Akhirnya mereka bersetuju supaya "...take a less threatening form." Bagaimana? Suruh MacGillivary beritahu Tunku bahawa sekiranya Tunku memandai buat keputusan yang berakhir dengan keadaan keselamatan terancam, ia akan membantut proses self-government. Lennox-Boyd kata kita beri arahan kepada MacGillivray lebih-kurang berbunyi:

"In briefing Abdul Rahman, you (the High Commissioner) might say, for his own information, that if in the course of his explanations he does not compromise on any of the points to which we attach importance, we would, ever though the shooting war has net yet ended, be prepared to consider whether internal security conditions have not improved to such a degree that we no longer regard them as an obstacle to further progress on the road to self-government." Hebat bebeno bahasa diplomatik ni...he...he...he.

Semua ahli jawatankuas setuju dengan arahan ini dan mengarahkan Lennox-Boyd menghantar arahan ini kepada MacGillivray secepat mungkin. Juga mengarah  Crookshak memaklumkan maklumat sulit ini kepada kerajaan Australia dan New Zealand.

Cukup le buat hari ini...Bersambung. 

Rundingan Baling: Di Belakang Tabir - Bahagian xiv

Bersambung dari SINI...

Bila terima saja telegram dari Sir D MacGillivray pada 25 Okt 1955, tanpa berlengah Lennox-Boyd memaklumkan jemaah menteri semasa Mesyuarat Kabinet pada 25 Okt 1955 yang diadakan di 10 Downing Street, London jam 1000 (C.M (55), 37th Conclusions, (Secret), 25th October, 1955). (Tarikh sama kerana perbezaan zon masa).

Lennox-Boyd menjelaskan bahawa Tunku "...felt it necessary that he should go into the forest himself to hold discussions with Communist leaders." Over dramatised betul Mat Saleh ini...sapa kata Tunku nak jumpa Chin Peng dalam hutan! Bersandarkan kepada laporan MacGillivray yang dipersetujui oleh Sir R Scott, Commissioner-General, South-East Asia, adalah agak mustahil untuk beliau mempengaruhi Tunku supaya hanya menjelaskan terma-terma amnesty sahaja semasa pertemuan beliau dengan ketua pengganas itu nanti. Sudah pasti Tunku minta "...be allowed, for the purpose of a meeting with the communist leaders, a mandate to settle the situation as best he could." 

Jika Inggeris berkeras dengan arahan ini, Tunku akan meletak jawatan sebagai Ketua Menteri dan menuduh Inggeris "...the Government at home for obstructing a course of action which could be represented as opening up a prospect of bringing the emergency to an end."  

Tapi jangan risau. Beliau  menjelaskan sekiranya Tunku memandai membuat keputusan semasa pertemuan tersebut, keputusan itu boleh diketepikan oleh MacGillivaray. Mengapa? Kerana Ketua Menteri dan Executive Council bertanggungjawab kepada High Commissioner. Dalam keadaan begini, Lennox-Boyd menegaskan "...We should have no alternative but to stand firm in such a event and it would right for us to do so."

Anggota kabinet Eden bersetuju dengan pandangan Lennox-Boyd.

Cukuplah setakat ini...Bersambung.

Rundingan Baling: Di Belakang Tabir - Bahagian xiii

Bersambung dari SINI...

Telegram MacGillivray kepada Lennox-Boyd pada 24 Okt 1955 di SINI tidak terakhir di situ saje. Dia berbincang lagi dengan Sir R Scott, Jen Bourne dan Mackintosh (Head of Colonial Office's Far Eastern Department yang kebetulan melawat Malaya ketika itu). Hasil dari perbincangan ini, MacGillivray menghantar satu lagi telegram pada 25 Okt 1955. Kerenah Tunku ni betul2 buat orang beso Inggeris stress...He...He...He.

Dalam telegramnya, MacGillivray mengingatkan Lennox-Boyd bahawa anggapan Tunku yang Inggeris sengaja nak melewatkan memberi kemerdekaan salah depa (Inggeris) juga. Beliau merujuk kepada surat perlantikan Gerald Templer di SINI. Selain itu, Eden semasa melawat Malaya pada 2 Mac 1955 (ketika itu menjawat Foreign Secretary), telah mengumumkan (FO 371/116941 no 72, Telegram no 659 from Sir D MacGillivray to Mr Lennox-Boyd, 25 Oct 1955):

"...And now a word about our policy in Malaya. We all want to see steady progress here along the road to self-government. H.M.G. in the U.K. have a responsibility to clear the obstacles that stand in the way. What have we to do? First suppress terrorism." (Prime Minister in Kuala Lumpur 2nd March, 1955)."

Menurut laporan The Straits Times, This Is The Way - Eden: He lists five steps to self-Govt., 3 March, 1955, hlm. 1, Eden menggaris 5 langkah sebelum Inggeris memberi self-government kepada orang Malaya:

• Suppress terrorism;
• Put the peoples of Malaya on their guard against Communist infiltration and subversion;
• Help to secure Malaya against these dangers;
• Develop a stable economy administration and establish a "durable accord" between all races;
• Provide a secure system of defence. 

Jadi, jangan salah Tunku dan rakyat beranggapan Inggeris cuba melewat-lewatkan pemberian kemerdekaan! Tak salah Tunku yang bertegas nak berjumpa dengan ketua pengganas untuk menamatkan darurat secepat. Juga MacGillivray bersetuju dengan kebimbangan Tunku sekiranya Malaya lewat mencapai kemerdekaan. Tunku gusar kelewatan ini akan membuatkan "...they will be submerged by extremists." Dalam keadaan begini, dah pasti Tunku dan Mat Saleh berhadapan bukan sahaja dengan ancaman komunis tetapi kaum ekstrim. Justeru,  MacGillivray mengaku agak sukar meyakinkan Tunku untuk menerima syarat2 Inggeris semasa pertemuan dengan Chin Peng itu nanti.

MacGillivray menegaskan bahawa jika syarat First suppress terrorism ini dikekalkan, tidak menghairankan Tunku akan menjadikannya kambing hitam semasa bertemu dengan Chin Peng. Dia juga menjelaskan Inggeris perlu menerima kenyataan bahawa keadaan keselamatan sudah banyak berubah dan memihak gomen sementara ketua pengganas sedar bahawa dia telah kalah the shooting war.  

Bersandarkan kepada keadaan ini, MacGillivray mengesyorkan supaya Inggeris buat U-turn dengan menyatakan tak perlulah menunggu sehingga darurat tamat untuk mendapat kemerdekaan. Dia mencadangkan "...to let Rahman and the Rulers know in confidence that H.M.G. have to come to this conclusion and that they will shortly be making a  statement in Parliament." Dia dah dapat persetujuan dari semua Sultan kecuali Sultan Johor; dia percaya akan dapat persetujuan beberapa lagi. Dia mencadangkan supaya Lennox-Boyd "...You have therefore been able to agree with the Rulers and Alliance Ministers that talks should be held in London early next year-and then on the lines of the agreed Press statement about the talks."

Cukup le buat hari ini. Bersambung...InsyaAllah.

Rundingan Baling: Di Belakang Tabir - Bahagian xii

Bersambung dari SINI...

Berbalik kepada telegram dari Lennox-Boyd pada 22 Oktober 1955 kepada MacGillivray di SINI. Kelam kabut le MacGillivray dibuatnya...he...he...he. Dia pun mengadakan mesyuarat tergempar dengan Jen Bourne (Director of Operations), Chief Secretary, Attorney General, Commissioner of Police dan Director of Intelligence...semua Mat Saleh le.

Hasil mesyuarat ini dihantar kepada Lennox-Boyd pada 24 Oktober 1955 (FO 371/116941, no 69/A, Telegram no 654 from Sir D MacGillivray to Mr Lennox-Boyd, 24 Oct 1955). Dalam laporannya, MacGillivray menjelaskan bahawa dia yakin yang Tunku bertegas nak berbincang dengan Chin Peng bukannya hanya sekadar menjelaskan terma2 amnesty sahaja. Ketegasan Tunku bersandarkan bahawa beliau mempunyai sokongan padu dari rakyat. Jika Mat Saleh masih degil yang menghendaki Tunku hanya menyentuh terma2 sahaja, dia percaya Tunku akan batal saje pertemuan tersebut. Jika ini berlaku, Tunku pasti menuding jari kepada Inggeris sebagai punca penghalang menamatkan darurat. Ini juga le yang ditunggu-tunggu oleh Chin Peng dan mereka eksploitasi keadaan ini.

So What? Jangan what2 ni!. MacGillivray menjelaskan bahawa dalam keadaan begini, kedudukan Inggeris di Malaya dah tentu akan terjejas. Inggeris memerlukan kerjasama Parti Perikatan dalam mentadbir Malaya. Jangan sama sekali wujud tanggapan dalam Parti Perikatan yang Inggeris nak melewatkan penamatan darurat. Selain itu, "...this breach would be likely to lead to dissension in the ranks of the Alliance itself and the emergence of Malay/Chinese antagonisms to an extent that would jeopardise the chances of establishing the United Malaya under a strong democratic Government which is the only answer in the long run to Communist penetration." 

 Jadi, rumusan beliau ialah "...Our firm opinion is therefore that the meeting must be allowed to take place and that we should not now made a stand on an issue on which public opinion would not be on your side." 

Namun demikian, MacGillivray juga berpendapat jangan sama-sekali beri peluang kepada PKM beranggapan bahawa mereka menang/undefeated! Dia juga percaya bahawa "...Rahman himself would not wish to go so far as to allow the M.C.P. this advantage since obviously it would threaten his own position and he is not so blind as not to see that." Dia mengukuhkan hujahnya dengan petikan Tunku dalam The Sunday Times, 23 Oktober 1955:

"Chin Peng is anxious to call off the shooting war because he knows he can't win it; on our side we should be ready to come to terms with him because this would leave us the trouble and the pain of continuing a vastly expensive jungle war. But there  must be no tendency on our part to conduct these negotiations in a atmosphere of 'equality'. On Chin Peng's side is a ragged rabble; on ours there is a united nation, its freely elected leaders and a large force of the finest fighting men in the world...Every Malayan should hope that the talks succeed. Weary of the war as we are, the promise of peace sounds sweetly to our ears. But it must be a peace on our terms for we are the masters of Chin Peng and his wicked gang." Eh...Eh...Eh...hebat betul pendirian Tunku.   

Akhir kata, MacGillivray memohon kebenaran Lennox-Boyd supaya pertemuan diteruskan. Dia juga akan cuba memujuk Tunku untuk membawa bersama seorang ahli MCA, terutama Col. H.S. Lee "...since he would be a restraining influence."

Bersambung....