30 Disember 1955 ...
Kuala
Lumpur. Tunku berbincang dengan MacGillivray dan Bourne
di King's House. Mereka bersetuju untuk membatalkan amnesti dan
syarat-syaratnya pada 8 Februari 1956. Sebenarnya tawaran ini boleh dianggap
telah gagal kerana semenjak diisytiharkan sehingga penghujung Disember 1955,
hanya 65 orang gerila yang menyahut seruan Tunku.[1] Dengan
persetujuan itu, Tunku mengumumkan melalui Radio Malaya keputusan Pertemuan
Baling berikut:
Pertemuan di antara Chin Peng dan
Ketua Menteri Singapura [David Marshall], Dato’ Sir Cheng-Lock Tan dan saya
telah berakhir. Keputusannya bagi segolongan pihak mungkin tidak memuaskan
tetapi saya dan rakan-rakan tidak mengharapkan keputusan selain apa yang telah
dicapai. Pertemuan tersebut bermula pada 28hb Disember 1955 di Baling dan
berakhir pada tengah hari 29hb Disember 1955. Chin Peng dengan jelasnya telah
menyatakan kepada saya dan rakan-rakan saya bahawa dia tidak akan menyerah diri
kecuali kami bersedia:
(i)
untuk mengiktiraf parti komunis,
(ii)
tidak melakukan siasatan ke atas
mereka, dan
(iii)
tidak menahan mereka untuk disiasat.
Mengenai
No. (i), iaitu pengiktirafan parti komunis, saya menjelaskan kepada dia bahawa
saya tidak dapat mengiktiraf parti komunis kerana aktiviti-aktiviti mereka
tidak selari dengan kehidupan rakyat Persekutuan Tanah Melayu. Semenjak lapan
tahun lalu, mereka telah berusaha supaya rakyat menyokong mereka dengan
melakukan keganasan dan pembunuhan. Jika kita mengiktiraf parti komunis, rakyat
Persekutuan Tanah Melayu yang pernah mengalami keganasan aktiviti-aktiviti
sudah pasti tidak menyokongnya.
Tujuan
melakukan siasatan, saya menjelaskan kepada mereka, adalah untuk menentukan
kesetiaan mereka. Saya telah menjelaskan kepada mereka bahawa sebelum mereka
dibenarkan kembali ke pangkuan masyarakat, pertama sekali mereka perlu
bersumpah untuk setia kepada negeri ini dan menghentikan aktiviti-aktiviti
komunis mereka. Mereka membantah untuk disiasat dan mereka menuntut untuk
mengetahui apakah ujian-ujian bagi mengukur kesetiaan kepada Persekutuan Tanah
Melayu yang diperlukan daripada mereka. Saya menjelaskan kepada mereka bahawa
ujian-ujian tersebut mudah sahaja. Ia adalah ujian kesetiaan kepada Raja-Raja
dan kerajaan negeri sedia ada dan meninggalkan semua aktiviti-aktiviti komunis.
Dalam melaksanakan siasatan ini, adalah perlu mereka di tempat di suatu lokasi
tertentu. Mereka menyatakan bahawa menempatkan mereka di mana sahaja membawa
erti mereka ditahan dan mereka enggan ditahan. Mereka lebih suka menjalani
kehidupan mereka sekarang ini, bebas untuk ke mana sahaja seperti di dalam
hutan. Saya juga menjelaskan bahawa penahanan itu diperlukan untuk tempoh
siasatan dilakukan bagi menentukan kesetiaan mereka kepada negeri ini. Mereka
masih enggan menerimanya.
Kemudian
Encik Marshall dan saya bertanya tujuan mereka melakukan tindakan keganasan
yang sia-sia ini dan jawapannya ialah mereka melakukannya untuk menanam
ideologi komunis. Pada mulanya, mereka cuba menonjolkan bahawa mereka berjuang
untuk membebaskan Persekutuan Tanah Melayu daripada kolonialisme, tetapi saya
memberitahu mereka bahawa ini tidak perlu sementelah Tuan Yang Terutama [Pesuruhjaya
Tinggi] telah memberi jaminan dalam Dewan Undangan [Persekutuan] bahawa
kemerdekaan dijanjikan kepada Persekutuan Tanah Melayu dan kami akan
mendapatkannya sebaik sahaja beberapa perkara dan butir-butir diteliti
membabitkan pemindahan kuasa. Lagi pula, Perhimpunan Agong UMNO serta disokong
oleh Majlis Nasional Perikatan telah bersetuju bahawa, jika boleh,
pengisytiharan kemerdekaan Persekutuan Tanah Melayu diumumkan pada 31hb Ogos
1957. Justeru, adalah agak jelas, hujah mereka bahawa mereka berjuang untuk
menamatkan kolonialisme tidak berasas sama sekali.
Saya
akan pergi ke England untuk meneliti butir-butir untuk berkerajaan sendiri dan
kemerdekaan. Misi saya mendapat sokongan Raja-Raja dan semua organisasi dalam
negeri ini. Saya telah memberitahu Chin Peng dan rakan-rakannya bahawa
kehadiran saya [di Baling] bukannya untuk menghakim mereka tetapi untuk
bercakap dengan mereka dalam bahasa mudah dan jelas. Ketua Menteri Singapura,
Encik David Marshall, dan Dato’ Sir Cheng-Lock Tan juga bersependapat bahawa
komunis mesti menghentikan perjuangan yang sia-sia ini dan menyerah diri kepada
kami: mereka boleh mempercayai kami untuk melakukan apa yang terbaik untuk
mereka.
Sesi
ketiga dan terakhir pertemuan pada keesokan hari, 29hb Disember, 1955, Chin
Peng membuat satu pengisytiharan yang begitu penting dengan menyatakan bahawa
Parti Komunis Malaya akan meletak senjata dan menghentikan peperangan sebaik
sahaja kerajaan Persekutuan Tanah Melayu yang dilantik [oleh rakyat] mendapat
kuasa ke atas keselamatan dalam negeri ini. Dia seterusnya menyatakan bahawa
Angkatan Bersenjata Komunis yang digelar Tentera Kebebasan Nasional (National
Liberation Army) tidak perlu lagi kewujudannya atau meneruskan perjuangan
bersenjata mereka. Saya bertanya sama ada Parti Komunis Malaya bersetuju
menyerah diri tanpa syarat. Jawapannya adalah negatif yang menurut mereka
adalah tidak bermaruah untuk menyerah diri. Encik Marshall kemudian membawa
kepada perhatian mereka bahawa terdapat 7,000,000 orang rakyat di Persekutuan
Tanah Melayu manakala komunis hanya ada 3,000 orang sahaja. Chin Peng
seharusnya memikirkan kebajikan 7,000,000 orang rakyat dan mengorbankan
maruahnya walaupun agak memalukan, seperti yang tersirat dalam syarat-syarat
menyerah diri. Di waktu itulah Chin Peng mengatakan bahawa dia tiada mandat
untuk menerimanya. Malah dia seterusnya mengatakan bahawa mereka akan terus
berjuang sehingga ke titisan darah terakhir daripada berhadapan dengan
keaiban menyerah diri. Saya mengatakan
jika itulah pendirian mereka, maka tiada apa lagi yang boleh saya lakukan untuk
mereka.
Kami
sampai ke peringkat di mana sama ada Parti Komunis Malaya atau parti saya
mengaku kalah. Tetapi, sekiranya saya yang mengaku kalah, bererti saya
mengkhianati rakyat Persekutuan Tanah Melayu kepada komunis. Kedua-dua ideologi
[demokratik dan komunis] kita sangat jauh perbezaannya. Ideologi komunis adalah
ideologi keganasan dan kebencian sementara [ideologi] kita membawa kepada
keamanan dan muhibah. [Ideologi] Mereka adalah merupakan satu pergerakan asing
dari luar negeri dan disokong hanya oleh sekumpulan kecil dari dalam negeri.
Sebaliknya, kami [Parti Perikatan] adalah satu pergerakan nasionalis
Persekutuan Tanah Melayu yang disokong oleh rakyat negeri ini. Dengan ini,
adalah jelas bahawa ideologi mereka dan kita tidak boleh wujud berseiring
kerana apa yang berlaku di China, Korea dan Vietnam adalah petunjuk apa yang
akan berlaku di sini. Saya memberitahu Chin Peng bahawa China adalah negerinya
sendiri tetapi warga nasionalis China [Parti Nasionalis juga dikenali sebagai Kuomintang]
telah diusir keluar oleh komunis. Korea dibahagi dua, satu untuk komunis dan
satu lagi untuk Korea Selatan. Sama juga apa yang berlaku di Vietnam tetapi
Persekutuan Tanah Melayu terlalu kecil untuk bahagikan kepada puak-puak
bermusuhan dan rakyat Persekutuan Tanah Melayu enggan membenarkan mereka dalam
keadaan begitu. Orang Cina, Melayu, Tamil dan lain-lain masing-masing turut
menyumbang ke atas pembangunan negara Persekutuan Tanah Melayu. Negara baharu
ini mesti tidak dimusnahkan oleh komunis. Isunya begitu jelas, iaitu sama ada
Parti Komunis Malaya mengaku kalah atau saya mengaku kalah. Saya tidak akan
mengaku kalah, justeru Parti Komunis Malaya yang mesti mengaku kalah.
Oleh
kerana Parti Komunis Malaya enggan menerima syarat-syarat amnesti saya, sebagai
Ketua Menteri kerajaan Persekutuan Tanah Melayu yang dilantik, dengan
dipersetujui oleh Pesuruhjaya Tinggi dan Jeneral Bourne, dengan ini
mengisytiharkan bahawa amnesti yang diisytiharkan pada 9hb September, 1955 dan
juga sebarang syarat-syarat menyerah diri yang dikuatkuasakan sebelum
pengisytiharan amnesti, ditarik balik berkuat kuasa pada 8hb Februari, 1956.
Saya
tidak berhasrat untuk bertemu dengan pemimpin komunis lagi kecuali komunis
memberi petunjuk lebih awal bahawa mereka berhasrat untuk menemui saya dengan
alasan bahawa mereka mahu menyerah diri sepenuhnya. Saya kesal dan terpaksa
mengambil tindakan ini. Kerajaan saya dan parti saya yakin bahawa tiada
pendekatan separuh jalan akan berjaya bagi menamatkan perjuangan ini yang telah
berlarutan selama lapan tahun. Rakyat sudah jemu dan muak dengan darurat dan
pemimpin komunis yang telah menolak tawaran kami untuk menamatkan perjuangan komunis
ini. Mereka [komunis] mengatakan bahawa ideologi keamanan dan keharmonian kami
tidak boleh wujud seiring dengan ideologi keganasan dan kebencian mereka.
Peperangan mesti diperhebat sehingga
kita atau mereka mengaku kalah. Dengan penuh kepastian, bahawa bukan
saya yang akan mengaku kalah dan mengkhianati rakyat Persekutuan Tanah Melayu.
Oleh yang demikian, Parti Komunis Malayalah mesti mengaku kalah.
Saya
begitu yakin bahawa rakyat Persekutuan Tanah Melayu akan memberi sokongan dan
kerjasama mereka sepenuhnya kepada tindakan yang telah saya ambil.
MERDEKA![2]
Berikutan pengumuman Tunku, Bourne pula
mengeluarkan kenyataan berikut:
It is now clear to the
whole world that there is no truth in the Malayan Communist Party claim
that they are fighting for the independence of Malaya. Chin Peng insists that
he is fighting for the Communist ideology, will not give it up and will not
surrender.
He thus admits that he
is fighting against the elected Government of Malaya and I feel sure that the
people of Malaya under the leadership of Tengku Abdul Rahman will fight back
and help the security forces to finish off the remaining Communist terrorists
quickly. It can be done.[3]
Pengumuman membatal tawaran amnesti menyaksikan
trup dari 28 Commonwealth Infantry
Brigade yang berpangkalan di Butterworth, diatur gerak ke Kulim. Trup ini
terdiri daripada pasukan Australia.
Menurut Brig. P. N. M. Moore, Komander Briged, setibanya di Kulim, trup
akan memulakan latihan secepat mungkin dan akan diatur gerak ke kawasan operasi
di Hutan Simpan Bongsu, satu kawasan panas.[4]
[1] Khoo
Kay Kim & Adnan Hj. Awang. (1984). Darurat
1948-1960. (Penyunting). Kuala Lumpur:
Universiti Malaya, hlm. 217.
[2] Tunku
Abdul Rahman Putra. (1984). Malaysia: The
Road To Independence. Petaling Jaya: Pelanduk Publications (M) Sdn. Bhd.,
hlm. 81-86. Buku ini mengandungi ucapan-ucapan terpilih Tunku Abdul Rahman
Putra. Terjemahan oleh pengkaji.
[3] The
Straits Times, Feb. 8-then WAR to THE END,
31 Dis 1955, hlm. 1.
[4] The Straits Times, Aussies Move Closer to Jungle, 2 January
1956, hlm. 4.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan