Sambungan dari di SINI
Punca kecemasan (TRANS OIL HOT) ialah aplikasi ‘torque (kuasa)’ yang tinggi - hampir ke tahap maksimum - bagi mengekal keadaan terapung pada altitud 6,000 kaki. Untuk menurun suhu komponen tersebut, pesawat mesti segera berlepas. Namun bagaimana mungkin berlepas jika strecer masih dalam proses dinaikkan?
Belum reda tekanan itu, muncul pula amaran baharu. Lampu amaran bahan api - FWD FUEL LOW dan AFT FUEL LOW - menyala serentak, menanda baki bahan api dalam tangki hadapan dan belakang telah mencecah paras minimum. Dalam profil terapung, ini bererti baki bahan api hanya antara 340 hingga 400 paun; kira-kira 170 hingga 200 paun setiap tangki. Dalam profil penerbangan ke hadapan (forward flying), jumlahnya sedikit lebih tinggi - antara 420 hingga 560 paun, bersamaan 210 hingga 280 paun setiap tangki. Dengan baki sedemikian, ketahanan (endurance) pesawat hanyalah sekitar 30 minit, dengan syarat pesawat mengekal ciri ‘nose-down attitude’ 3 darjah.[1]
Sut penerbangan kedua-dua juruterbang mula basah dek peluh walaupun kokpit dingin. “Gobi… cepat… cepat!” tegas kapten pesawat kepada F/Sjn Gobiraja.
Sebaik
sahaja dimaklum bahawa Pbt Lam W.K. selamat berada
dalam kabin, Lt Gabriel mengambil tindakan untuk berlepas. Hanya satu laluan
yang wujud - laluan yang sama ketika masuk tadi. Seperti Kapt Mohamad Izhar
sebelum ini, beliau menarik collective untuk menaikkan pesawat sambil
menarik cyclic bagi mengundur. Kedua-dua AQM memantau di sebelah kiri
dan kanan dengan penuh tumpuan. Setelah pesawat berada ruang jurang yang lebih
lebar, kapten pesawat melaku spot turn dan seterusnya terbang menuju
pangkalan hadapan.
Tindakan kapten pesawat itu membuat Lt Kol Robert Neill terkejut. Beliau tertanya-tanya dalam hatinya, mengapa Lt Gabriel tidak menaikkan semua anggota yang lain. Mustahil jika ketiadaan tempat duduk kerana melihat masih banyak yang kosong.[2] Tidak disedarinya bahawa kedua-dua juruterbang di kokpit sedang bersabung nyawa dalam usaha menyelamat mereka yang berada dalam pesawat.
Semasa penerbangan singkat balik ke Kpg Nahandang Melangkap, Mej Dr Shamsuddin merawat Lt Kol Robert Neill dan Pbt Lam W.K. Mej Dr Shamsuddin menilai ketua ekspedisi itu masih dalam keadaan sihat walaupun mengalami dehidrasi manakala Pbt Lam W.K. hampir kebuluran.
Pesawat mendarat tepat jam 3.55 petang.[3] Sebaik F/Sjn Sandiran membuka pintu kabin, kapten mematikan enjin. Pbt Lam W.K. menjadi orang pertama yang turun, namun tubuhnya terlalu lemah dan terpaksa dipapah ke dewan sukan. Keadaannya kerana bekalan makanan adalah rangsum tentera standard yang merupakan makanan ruji untuk orang Barat sebaliknya orang Asia Timur ialah nasi.
Sebelum turun pada jam 4.00 petang, Lt Kol Robert Neill sempat menjenguk ke kokpit. “Terima kasih,” katanya kepada kedua-dua juruterbang, lalu mengulangi ucapan itu kepada F/Sjn Sandiran di tangga kabin - dua perkataan yang melenyap segala risiko tinggi yang mereka hadapi untuk menyelamatkan pasukannya.
Lt Kol Robert Neill yang kelihatan cengkung dan tidak bercukur tetapi masih berada dalam semangat yang baik enggan dipapah ke dewan sukan. Perlahan-lahan beliau berjalan merentasi padang ke dewan tersebut di mana terdapat anggota pencari dan penduduk tempatan berkumpul. Malahan, dua wartawan - Phillip Sherwell bersama rakannya – turut berada di situ tanpa disedari oleh Flt Lt Mowbray.
Sebaik melihat ketua ekspedisi, Mej Dr Tony Williams, Flt Lt Mowbray, Lt Kdr Mike Elesmore dan anggota SAS serta RAF MRS berjalan ke arahnya. Melihat kehadiran mereka, mungkin beliau sendiri tidak menyangka bahawa kehilangan mereka telah mencetus operasi SAR berskala besar. Sambil berjabat tangan dengan mereka, beliau mengucapkan:
“Helo semua. Terima kasih banyak kepada anda semua. Saya bersyukur kepada Tuhan kerana semua orang selamat. Saya gembira berada di sini.”[4]
Sebagai seorang Inggeris, minuman pertamanya tentulah secawan teh panas sambil menjamu selera dengan rangsum yang disediakan oleh anggota SAS. Apabila ditanya apa yang mahu dimakan, beliau minta ‘rolled oats.’[5] Dalam suasana tenang, beliau mula mencerita dengan panjang lebar pengalaman getir yang dilalui.
*****
Tugasan
kru Nuri masih belum berakhir. Setelah mengisi semula bahan api, penerbangan
kembali ke Low’s Gully terpaksa ditangguh kerana awan tebal menyelubungi jurang
destinasi mereka. Sementara menunggu cuaca elok, kru masuk ke dewan. Ketika
ditanya mengenai penerbangan penyelamat tadi, Lt Gabriel menjelaskan:
“Bilah rotor utama hampir menyentuh batang-batang pokok. Ini operasi menyelamat paling sukar yang pernah saya lakukan.”[7]
*****
[1] Sikorsky. (1 July 1977). Flight
Manual for Royal Malaysian Air Force: Model S-61A-4 Helicopter. United
Technologies Company, hlm. 1-22.
[2] Lt Col Robert Neill & Major Ron Foster. (1995). SOS
sebelum ini, hlm. 236.
[3] Laporan oleh Phillip Sherwell
bertajuk “Helicopter blades almost touched the tree trunks” sebelum ini.
[4] Laporan oleh Phillip Sherwell bertajuk “We were
down to our last two Polo”
dalam keratan akhbar tanpa nama akhbar, tarikh, dan halaman daripada koleksi PW
U II Sandiran a/l Gopal.
[5] Lt Col Robert Neill & Major Ron
Foster. (1995). SOS sebelum ini, hlm. 236.
[6] Ibid., hlm. 237.
[7] Laporan oleh Phillip Sherwell
bertajuk “Helicopter blades almost touched the tree trunks” sebelum ini.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan