Disebabkan skrin di belakang menunjukkan gambar 'Strecer Saleh' manakala Syed Othman pula dari Lasah, beliau mengaitkan satu insiden yang tak pernah saya dengar. Sebuah Nuri, beliau sebagai ko-pilot, telah ditugaskan untuk mengambil seorang 'medevac (medical evacution)' di kawasan operasi berhampiran Lasah. Lokasi untuk mengambil medevac tiada LP dan terpaksa mengguna kaedah 'winching'. KU (Kuatermaster Udara) pun turunkanlah strecer. Semasa dinaikkan, sepertimana yang saya sendiri pernah alami, tiba2 strecer tersangkut pada dahan pokok. KU melaporkan kepada kapten yang mengarahkan beliau mencuba membuat sesuatu. Menurut Rosli, masa tu kapten dah berpeluh jantan dibuatnya.
Rosli menceritakan satu pengalamannya yang melucukan
Untuk makluman, jika lama sangat 'hovering', 'Ts & Ps' akan naik. Untuk menyejukkannya, kena le terbang. Ala...macam kereta juga le. Kalau lama sangat idle, suhu enjin akan naik. Lebih kurang begitu le. Selain itu, kemungkinan juga pengganas komunis jadikan Nuri sebagai sasaran untuk 'shooting practice'. Setelah berusaha beberapa kali, akhirnya strecer terlepas daripada dahan dan berjaya sampai ke 'cargo door'. Tapi, bukan main menggelabah dan terkejut berok si KU apabila tiada casevac dalam strecer! Sudah tentu mangsa 'terjatuh'. Beliau memaklumkan kepada kapten yang 'medevac missing'. Kapten pula tak boleh terus hovering dan terpaksa terbang bagi menyejukkan enjin dan gearbox. Di waktu yang sama, beliau menghubungi anggota unit terbabit bertanyakan keadaan si medevac. Beliau dimaklumkan medevac selamat berada di bumi. Engkuhnya, apa yang terjadi ialah si medevac panik bila strecer tersangkut. Beliau mengambil keputusan turun pokok dan tak nak dikeluarkan. Tak apalah telan beratus panadol saja le. He...He...He.
Zainal pula telah menukar tema majlis daripada 'pengkisahan' kepada 'sayembara'. Mentang2 le anak Melaka, beliau mengambil peluang menonjolkan bakat terpendam sebagai seorang anak seni. Beliau telah mendeklamasi puisinya yang mendapat tepukan gemuruh daripada para hadirin...He...He...He.
Nuri...Oh Nuri (klik di sini)
Majlis berakhir jam 1300 dan kami beredar untuk makan tengah hari.
Bergebang sakan selepas makan tengah hari
Saya sempat mengucapkan terima kasih kepada Puan Hajah Mastura kerana telah membeli sejumlah 81 naskah buku ke2 saya. Beliau memaklum yang PPAS akan membantu penulis seperti mejar pencen ini. Para penulis persendirian, jangan lepas peluang keemasan ini. Juga saya bergebang dengan Dr Azaharudin tentang pengkajian peranan Nuri dalam menentang pengganas komunis. Menurut beliau, memang kurang bahan atau kajian dibuat berkaitan dengan ATM. Malah beliau mengalu-ngalu sesiapa yang berminat dan sedia berbincang dengan saya jika veteran ini nak sambung belajo lagi. Mej Ramli pula telah menghadiahkan buku beliau (kiri) pada saya.
Selepas makan tengah hari, Puan Hajah Mastura, Pengarah PPAS, telah menjadi pemandu pelancong kepada kami. Hanya satu perkataan yang mampu saya ucapkan tentang PPAS....WOW.
Dari kiri: Puan Habibah, Dr Syed Othman, Hajah Mastura, Dato' Rosli, Zainal Piee, NIBS, Mohd Afzeer, Shamsul Nahar, Dr Azaharudin
Saya harap majlis serupa ini akan diteruskan setiap tahun. Penganjurannya tidak semesti pada 'Musim Patriotisme' - Ogos/September; ia sepatutnya berterusan (klik di sini). Ramai para veteran di luar sana sedia menceritakan pengalaman mereka jika diundang, insyaAllah.
Puan Hajah Mastura, Puan Hikmah, Dato' Rosli, Kol Zainal, Mej Ramli, saudara Shamsul & saudara Mohd Afzeer....Terima kasih.
3 ulasan:
From the pix which focus only one corner of the hall in part 1 and part 2 I noticed that the attendance seems to be very poor hardly a few persons. Sometimes I wonder are people really interested to listen out to veterans tales.
Dear Arunzab,
You're very right. The attendance was very poor. I think it was very much less than 100 people. PPAS had extended invitations to numerous government agencies, including ATM units. Lunch and certificates of attendance were given to those who were present. Still, people were not interested to listen to know a piece of history of their own country.
The auditorium would overflow if we were artists. Anyway, it was better than nothing. At least I tried. Future? Wallahualam.
On the contrary it is just the opposite on how veterans are respected in Australia. I remember meeting a retired Major from the Australian army who was a logistic member of the Australian Commonwealth Games Team (Sukom 98) . He was telling me that when ever there was an organized gathering of veterans who wanted to share their war experiences especially about the Malayan Emergency in an arranged forum organised by the city Mayor/Member of Parliament etc the the halls were packed. Not only that the public would bring gifts for the veterans and asked for autographs and photos to be taken with them. The veterans were treated like celebrities. .The story and experience of a Veteran like our Lt Col Dr Syed Othman is one in a million. A man hit by tragedy at the prime of his life and who rose again to fight against great odds and succeeds. If such a heroic story related by the man himself together with his wife cannot command a a respectable audience, I don't know what will. Frankly I feel ashamed. However I have have immense respect for saudara Nor who keeps promoting the cause of veterans through his writing and books so that our younger generation will not forget our history. I hope Mindef will take note and give him official support.
Salam and Shabas to our Heros, and may Allah the all mighty shower them with his blessings.
Catat Ulasan